Książę Baelor Targaryen, zwany Baelorem Złamaną Włócznią – najstarszy syn króla Daerona II Targaryena i Mariah Martell. Nazwany tak na cześć króla Baelora I[2], służył swojemu ojcu jako królewski namiestnik od 196 o.P. aż do swojej śmierci w 209 o.P.
Wygląd zewnętrzny i charakter[]
Książę Baelor miał ciemne, krótko przycięte włosy poznaczone siwizną i gładko wygoloną brodę[3]. Jego nos był złamany w dwóch miejscach[3].
Będący wojownikiem Baelor wydawał się ideałem rycerza, lorda i dziedzica. Był człowiekiem łatwo zdobywającym szacunek innych, równie hojnym i sprawiedliwym jak jego ojciec[4].
Zbyt wielu ludzi zwracało jednak szczególną uwagę na wygląd Baelora – ze swoimi ciemnymi włosami i oczami przypominał on bardziej Martella niż Targaryena[4]. Niektórzy stronnicy Blackyfyre'ów mówili też, że został nazwany na cześć „najsłabszego króla, jaki kiedykolwiek zasiadł na Żelaznym Tronie”[2].
Biografia[]
Wczesne życie[]
Książę Baelor Targaryen urodził się w 170 o.P., jako najstarsze dziecko króla Daerona II Targaryena i Myriah Martell. Przydomek „Złamana Włócznia” zyskał w 187 o.P., mając siedemnaście lat, na turnieju z okazji ślubu księżniczki Daenerys, gdzie w ostatniej walce pokonał Daemona Blackfyre[4].
Pierwszy bunt Blackfyre’ów[]
We wczesnym stadium pierwszego buntu Blackfyre’ów, książę Baelor popierał łagodną postawę wobec Daemona Blackfyre, stanowisko zupełnie odmienne od tego zajmowanego przez lorda Bryndena Riversa. Ostatecznie, Złamana Włócznia przystąpił do wojny. Zasłynął, prowadząc siły Dorne i krain burzy, które zaatakowały straż tylną wojsk buntowników w bitwie na Polu Czerwonej Trawy w 196 o.P. Baelor uderzył na tyły wroga, podczas gdy jego brat, książę Maekar zebrał resztki straży przedniej, tworząc z niej niewzruszone kowadło, o które rozbiły się niedobitki armii przeciwnika[4]. Bitwa ta stała się inspiracją dla pieśni „Młot i kowadło”. Po bitwie, Złamana Włócznia został mianowany przez swojego ojca królewskim namiestnikiem. W pewnym momencie uzyskał też tytuł protektora królestwa.
Turniej na Łąkach Ashford[]
W 209 o.P., podczas turnieju na Łąkach Ashford, Baleor poparł ser Duncana Wysokiego, ponieważ znał jego dawnego pana, ser Arlana z Pennytree. Złamał z tym rycerzem cztery kopie podczas pojedynku na turnieju w Końcu Burzy. Dzięki interwencji Królewskiego Namiestnika, Dunk mógł wziąć udział w turnieju.
Kiedy Duncan, broniąc niewinną lalkarkę, zaatakował księcia Aeriona Targaryena, Baelor odbył prywatną rozmowę z rycerzem i udzielił mu rady. Następnego dnia, wraz z lordem Leo Tyrellem i lordem Ashfordem brał udział w sądzie ser Duncana. Książę Aerion domagał się próby siedmiu, a jego prośba została wysłuchana[3].
Z pomocą swojego giermka, Jaja i ser Raymuna Fossowaya, Dunkowi udało się zwerbować do walki po swojej stronie pięciu ludzi. Potrzebowali jeszcze jednego, a ponieważ Baelor uwierzył Duncanowi, postanowił walczyć w jego sprawie, nawet pomimo faktu, że to jego bratanek był oskarżycielem. Doprowadziło to do furii jego brata, Maekara, Złamana Włócznia odpowiedział na to słowami:
| „ | Ten mąż bronił słabych, jak przystało prawdziwemu rycerzowi. Niech bogowie zdecydują, czy uczynił słusznie czy może wręcz przeciwnie.
|
” |
Przed walką, Baelor poradził czempionom Dunka, aby używali turniejowych kopii, dłuższych od ciężkich bojowych kopii ich przeciwników. Zwrócił też uwagę, że trzech rycerzy Gwardii Królewskiej nie może go tknąć ze względu na przysięgę, jaką składali, więc będzie mógł się nimi zająć. Stronnikom ser Duncana udało się wygrać walkę, ale Złamana Włócznia otrzymał śmiertelny cios w głowę od swojego brata, Maekara, i zmarł w ramionach Dunka. Jego ciało zostało spalone w Ashford, zgodnie z tradycją Targaryenów[3].
Przypisy
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.
- ↑ 2,0 2,1 „Rycerz Siedmiu Królestw”, „Wierny miecz”.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 „Rycerz Siedmiu Królestw”, „Wędrowny rycerz”.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Daeron II.