Bitwa o Tarczowe Wyspy – pierwsza bitwa w nowej kampanii Eurona Greyjoya po jego wstąpieniu na tron Żelaznych Wysp. Odbyła się na i wokół Tarczowych Wysp w Reach.
Wstęp[]
Kiedy Euron Greyjoy został królem Żelaznych Wysp obiecał podbić Siedem Królestw i przywrócić żelaznym ludziom ich dawną potęgę. Jego pierwszym uderzeniem miał być atak na niestrzeżone tereny Reach, którego armie wykrwawiły się na polach Krain Korony i Dorzecza[2],
Bitwa[]
Na Mander[]
Król Euron wysłał Torwolda Browntootha i Reda Oarsmana w dół rzeki Mander, aby wywabić lordów Tarczowych Wysp, którzy po powrocie wpadli w przygotowaną zasadzkę. Ze statków floty Tarczowych Wysp, które były zaangażowane w walkę, tylko kilkanaście zdołało uciec. Wśród zabitych był m.in. ser Talbert Serry. Według żelaznych ludzi stracili oni tylko sześć statków, zaś przejęli trzydzieści osiem[2],
Na Wyspach[]
Wszystkie cztery wyspy zostały zajęte, a ich mieszkańcy ponieśli ciężkie straty. Lord Humfrey Hewett i jego rodzina zostali pojmani. Ser Harras Harlaw wylądował w Grimston i wbił swój sztandar u miejskich murów. Wezwał obrońców, aby stawili mu czoła. Zabił każdego, który stanął do walki, z wyjątkiem dwóch, którzy ustąpili i się poddali. Po tym, jak siedmiu ludzi z miasta zostało pokonanych przez Harrasa, septon ogłosił, że jest to znak z nieba i poddał miasto[2].
Następstwa[]
Po zdobyciu Tarczowych Wysp, Król Euron mianował czterech nowych lordów, nazywając Nutea Balwierza lordem Dębowej Tarczy, Andrika Nieuśmiechniętego lordem Południowej Tarczy, Marona lordem Zielonej Tarczy i Ser Harrasa lordem Szarej Tarczy. Chłopskie kobiety i dzieci, których mężowie i ojcowie zginęli w bitwie, zostali przez żelaznych ludzi sprzedani w niewolę[2]. Według wieści, które dotarły do Królewskiej Przystani, lord Chester i lord Hewett zostali sprzedani w niewolę, lord Grimm został uwięziony we własnym zamku, a lord Serry odpłynął do Wysogrodu z resztkami swej floty[3].
Przypisy
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 „Uczta dla wron”, rozdział 29, Łupieżca.
- ↑ „Uczta dla wron”, rozdział 32, Cersei VII (II).