Brienne z Tarthu, Dziewica z Tarthu, złośliwie nazywana Ślicznotką Brienne pochodzi z Rodu Tarthów – ostatnie żyjące dziecko oraz spadkobierca lorda Selwyna Tartha[1].
Charakter i wygląd
Wygląd Brienne jest wyraźnie niekobiecy; według standardów Westeros uważa się ją za bardzo nieatrakcyjną. Jest bardzo wysoka, umięśniona, niezgrabna i pozbawiona biustu, o włosach koloru słomy i topornych rysach pokrytych piegami. Jej zęby są wydatne i krzywe, usta szerokie, wargi obrzmiałe, a nos złamany więcej niż raz. Pomimo jej ogólnej brzydoty Jaime Lannister zauważa, że jej duże, niebieskie oczy są zaskakująco ładne, a w walce lśnią pewnością siebie.
Zapytany o jej wzrost, Martin skomentował:
| „ | Brienne ma sporo ponad sześć stóp wzrostu, ale daleko jej do siedmiu. Tak bez zastanowienia powiedziałbym, że Brienne jest wyższa niż Renly i Jaime, i zdecydowanie cięższa od obu, ale nie do porównania z Gregorem Clegane, który jest prawdziwym gigantem serii. Niższa od Hodora i Greatjona, może trochę od Ogara, może mniej więcej wzrostu Roberta.[2]
|
” |
Brienne przez większość życia była przedmiotem wzgardy, odrzucenia, i – w najlepszym wypadku – żalu. Gdy starała się ubierać i zachowywać jak przystało damie, wyśmiewano ją i wytykano jej brzydotę i brak kobiecego wdzięku; gdy skłoniła się ku ścieżce, na której mogła wykorzystać swój talent do walki, lekceważono ją i zniechęcano ze względu na płeć, pomimo niemałych umiejętności. Być może z tego powodu Brienne w kontaktach z ludźmi jest równie niezręczna jak w wyglądzie niezgrabna; Catelyn Stark zauważa, że brakuje jej pewności siebie innych kobiet-wojowniczek, jak Dacey Mormont. Brienne pragnie szacunku i akceptacji innych, łatwo obdarza uczuciem i lojalnością tych nielicznych, którzy traktują ją z choć odrobiną szczerej uprzejmości. Renly Baratheon, Catelyn Stark i Jaime Lannister są pośród tych, którzy zdobyli w ten sposób jej przyjaźń i usłużność.
Potrafi być zawzięta i skłonna do pochopnych osądów, lecz jest też szczera, bezpośrednia, lojalna i zdeterminowana. Choć większość rycerzy traktowała ją naprawdę źle, Brienne wciąż naiwnie wierzy w wyidealizowane pojęcie rycerstwa. Mimo to, albo może właśnie dlatego, że nie oczekuje, iż zostanie zauważona przez otoczenie za swe osiągnięcia i silny charakter, zawsze próbuje być ucieleśnieniem prawdziwego rycerza.
Historia
Brienne urodziła się najstarszą córką lorda Selwyna Tartha, pana Wieczornego Dworu, na wyspie Tarth. Jej matka umarła, gdy Brienne była na tyle mała, by jej nie pamiętać[3]. Miała starszego brata, Galladona, który utonął w wieku ośmiu lat, i dwie młodsze siostry, zmarłe w kołysce. To uczyniło ją jedyną spadkobierczynią lorda Selwyna, przez co rzecz jasna starał się on znaleźć jej odpowiedniego męża. Zważywszy na jej wygląd i zachowanie, zadanie było trudne - zwłaszcza, że Brienne była zdecydowana na życie wojskowego, a nie w małżeństwie, lepiej czuła się z mieczem, niż w szlacheckim towarzystwie. W walce szkolił ją zbrojmistrz, ser Goodwin.
Jej ojcu udało się znaleźć trzech kandydatów, którzy zgodzili się ją poślubić dla bogatych ziem jej ojca, jednak pierwszych dwóch zrezygnowało[4]. Ostatni, ser Humfrey Wagstaff, ostrzegł, że będzie nalegał, by po ślubie zachowywała się jak kobieta. Choć miała tylko szesnaście lat, Brienne odpowiedziała, że zgodzi się, pod warunkiem że mężczyzna stawiający takie żądania pokona ją w walce.
Ser Humfrey skończył z trzema złamanymi kośćmi i zerwanymi zaręczynami. Po tym wypadku lord Selwyn zaniechał prób aranżacji jej małżeństwa[5]. Jej jedynym pozytywnym spotkaniem z mężczyzną było zetknięcie się z Renlym Baratheonem, suzerenem Tarthu, gdy ten odwiedził ich wyspę przy objeździe z okazji osiągnięcia pełnoletności. Ich ścieżki się skrzyżowały, a on potraktował ją uprzejmie, więc Brienne zakochała się w nim[4]. Nieco później, lord Selwyn wysłał ją do Końca Burzy[6].
Przypisy
- ↑ „Starcie królów”, Dodatek.
- ↑ The Citadel. "Brienne of Tarth." (January 31, 2001) So Spake Martin
- ↑ „Gra o tron”, sezon 2, „Duch Harrenhal”.
- ↑ 4,0 4,1 „Uczta dla wron”, rozdział 4, Brienne I.
- ↑ „Uczta dla wron”, rozdział 9, Brienne II.
- ↑ „Starcie królów”, rozdział 42, Davos II.
Szablon:Stark navbox Szablon:Narratorzy