Marwyn, zwany Marwynem Magiem – arcymaester z Cytadeli[1].
Wygląd
Marwyn wygląda jak portowy zbir. Ma byczą szyję, nieproporcjonalnie dużą głowę, wysunięte do przodu barki i potężną żuchwę. Jest niski i przysadzisty, ma potężną klatkę piersiową i piwny brzuszek. Nos ma złamany w paru miejscach, a zęby czerwone od żucia kwaśnych liści[2]. Jego maska, laska i pierścień są wykonane z valyriańskiej stali[1].
Biografia
Ludzie mówią, że Marwyn zadaje się z kurwami i wędrownymi czarodziejami, rozmawia z włochatymi Ibbeńczykami i czarnymi jak smoła Letniakami w ich ojczystych językach, a także składa ofiary dziwacznym bogom w małej świątyni dla marynarzy, znajdującej się w porcie Starego Miasta. Inni wspominają też, że widzieli go w dolnym mieście, na szczurzych arenach i w czarnych burdelach, gdzie spotykał się z komediantami, minstrelami, najemnikami, a nawet żebrakami. Niektórzy szepczą nawet, że kiedyś zatłukł człowieka gołymi pięściami. Wierzy w wiele osobliwych rzeczy[1].
Marwyn podróżował po krainach za wąskim morzem. Spotkał wtedy Mirri Maz Duur, którą nauczył sekretów ludzkiego ciała oraz wspólnej mowy[3].
Marwyn spędził na wschodzie 8 lat, sporządzając mapy odległych krain, szukając zaginionych ksiąg oraz pobierając nauki od czarnoksiężników i władców cieni. Został nazwany „Marwynem Magiem” przez arcymaestera Vaellyna po swoim powrocie[4]. Ku potężnej irytacji Vaellyna wkrótce to przezwisko powtarzało już całe Stare Miasto. Reszta arcymaesterów często nazywana jest przez Marwyna „szarymi owcami”[2][5]. Jest autorem książki „Księga zaginionych ksiąg”[6].
Relacje z jego podróży potwierdziły doniesienia, że w Asshai nie ma żywych zwierząt[7].
„Gra o tron”
W Essos, Mirri Maz Duur mówi Daenerys, że gdy przebywała w Asshai nauczyła się anatomii i języka Westeros od maestera Marwyna[3].
„Nawałnica mieczy”
W rozmowie z Jaime’em Lannisterem Qyburn wyjaśnia, w jaki sposób zaczął wierzyć w możliwość istnienia duchów i wspomina, że ze wszystkich arcymaesterów tylko Marwynowi spodobało się jego rozumowanie[8].
„Uczta dla wron”
W karczmie „Pod Piórem i Kuflem” Leo Tyrell, opowiada reszcie akolitów o tym, że Marwyn wierzy w smoki i udało mu się zapalić obsydianową świecę. Akolita określa arcymaestera mianem mastifa[4].
Asha Greyjoy znajduje lorda Rodrika Harlawa czytającego „Księgę zaginionych ksiąg” autorstwa Marwyna w Wieży Ksiąg[6].
Gdy Samwell Tarly przychodzi do Cytadeli wykuć swój łańcuch i opowiedzieć maesterom o Innych, zostaje zaprowadzony przez Allerasa do maga. Tam arcymaester wysłuchuje Sama, a następnie każe mu nie dzielić się tą historią z innymi, ukończyć studia i wracać na Mur jak najszybciej. Następnie Marwyn udaje się na statek „Cynamonowy Wiatr” i płynie do Meereen spotkać się z Daenerys Targaryen[2].
Cytaty Marwyna
| „ | Gorghan ze Starego Ghis napisał kiedyś, że proroctwo jest jak zdradliwa kobieta. Bierze ci członka w usta, a ty jęczysz z przyjemności i myślisz, jakie to słodkie, jakie miłe, jakie dobre... ale potem ona zaciska zęby i twoje jęki przechodzą w krzyk bólu. Taka jest natura proroctwa według Gorghana. Gdy tylko może, odgryzie ci fiuta.
|
” |
| „ | Jak ci się wydaje, kto ostatnim razem uśmiercił wszystkie smoki? Waleczni smokobójcy z mieczami w dłoniach? W świecie, który chce zbudować Cytadela, nie będzie miejsca dla czarów, proroctw ani szklanych świec, nie wspominając już o smokach. Zapytaj sam siebie, dlaczego pozwolili, by Aemon Targaryen marnował życie na Murze, choć powinni przyznać mu rangę arcymaestera. Winna była jego krew. Nie mogli mu zaufać. Tak samo, jak nie ufają mnie.
— Marwyn do Samwella Tarly’ego[2].
|
” |
Cytaty o Marwynie
| „ | Armen: Marwyn ma nie po kolei w głowie. Arcymaester Perestan byłby pierwszym, który ci to powie. |
” |
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 „Uczta dla wron”, Dodatek.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 „Uczta dla wron”, rozdział 45, Samwell V (III).
- ↑ 3,0 3,1 „Gra o tron”, rozdział 61, Daenerys VII.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 „Uczta dla wron”, Prolog.
- ↑ „Uczta dla wron”, rozdział 7, Cersei II.
- ↑ 6,0 6,1 „Uczta dla wron”, rozdział 11, Córka krakena.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Asshai przy Cieniu.
- ↑ „Nawałnica mieczy”, rozdział 44, Jaime VI (I).