Półwysep Valyriański – duży cypel znajdujący się na południu Essos i otoczony Morzem Letnim. Położony na południowy wschód od Wolnych Miast i na zachód od Zatoki Smoków, dawnej Zatoki Niewolniczej; obejmuje dawne tereny Valyrii. Południowa część półwyspu została zniszczona przez wulkaniczny kataklizm zwany Zgubą Valyrii około 400 lat przed Wojną Pięciu Królów.
Geografia[]
Półwysep miał pierwotnie około 900 mil (ok. 1450 km) długości z północy na południe i około 600 mil (ok. 965 km) w poprzek ze wschodu na zachód w najszerszym miejscu. Zguba zniszczyła południową jego część w ten sposób, że powstały trzy duże wyspy i wiele mniejszych, a wszystkie otoczone są Dymiącym Morzem.
Większość Półwyspu jest niezamieszkana, ze względu na wciąż wystepujący w tym regionie gruz wulkaniczny i nieprzyjazne Dymiące Morze. Ziemie Długiego Lata, dawniej położone w głębi lądu, znajdują się teraz na półwyspie i również nie są zamieszkane. Zachodnia część półwyspu ograniczona jest przez Morze Westchnień, a na jego północnym krańcu leży miasto Mantarys. Uważane jest ono za koszmarne miasto demonów, a podróżni i kupcy go unikają, wybierając dłuższą, ale bezpieczniejszą trasę przez morze.
Na północno-wschodnim krańcu półwyspu leży miasto Tolos, a na nie tak dalekiej wyspie znajduje się miasto Elyria.
Valyriańskie drogi krzyżują się na półwyspie, przetrwawszy nawet Zgubę, ale nie są już regularnie używane. Droga rozciągająca się między Volantis, poprzez Mantarys do Tolos znana jest jako Droga Demona i również jest unikana.