Królowa Rhaenyra I Targaryen, znana również jako Półroczna Królowa – pierwsze dziecko i jedyna córka króla Viserysa I Targaryena i jego żony królowej Aemmy Arryn. Jako najstarsza, była dziedziczką Żelaznego Tronu i Księżniczką Smoczej Skały, była dwukrotnie zamężna: pierwszy raz z ser Laenorem Velaryonem, z którym miała trzech synów Jacaerysa, Lucerysa i Joffreya, a potem ze swym wujem księciem Daemonem Targaryenem, z którym miała dwóch synów: Aegona i Viserysa. Została wyparta z tronu przez swego przyrodniego brata Aegona II Targaryena, wywołując tym samym wojnę domową, znaną jako Taniec ze Smokami. Pomimo, że zasiadła na Żelaznym Tronie, nie zalicza się jej w poczet władców, a jej brata tak. Jej smokiem był Syrax. Była matką dwóch królów Aegona III i Viserysa II. W czasie wojny nosiła koronę ojca.
Wygląd i Charakter
Rhaenyra była dumna i uparta, miała małe usta, które wydawały się zawsze rozdrażnione. Rhaenyra, pomimo młodego wieku, była tęgą kobietą o grubej tali i dużym byście. Było to spowodowane sześcioma ciążami.
Rhaenyra odziedziczyła cechy fizyczne Targaryenów, miała srebrno - złote włosy, które splatał sobie w długi warkocz na modłę, królowej Viseny Targaryen, siostry - żony Aegona I Targaryen. Rhaenyra miał słabość do pięknych rzeczy, zawsze chodziła ubrana bogato, w purpurowo bordowy aksamicie w złote Myryjskie koronki w skomplikowane wzory, jej gorset zawsze błyszczał od pereł i diamentów, a na palcach zawsze nosiła drogie pierścienie.
Rhaenyra była urocza, choć niebezpieczna, szybko wpadała w gniew i nigdy nie zapominała zniewagi. Rhaenyra bardzo kochała wszystkie swoje dzieci, również swego ojca i drugiego męża, jednak nie przepadała za przyrodnim rodzeństwem. W czasie Tańca nosiła koronę ojca.
Historia
Wczesne Życie
Rhaenyra urodziła się w 97 o. P.[1] w Królewskiej Przystani, jako córka księcia Viserysa Targaryena i jego kuzynki - żony lady Aemmy Arryn, czyli za panowania swego dziadka, króla Jaehaerysa I Targaryena.
Rhanyra dorastała w stolicy, gdzie otrzymała staranne wykształcenie. W 103 o. P. Kiedy miała sześć lat, zmarł jej dziadek, a po Wielkiej Radzie, na tron wytypowano jego wnuka Viserys I. Na cześć koronacji króla urządzono turniej. Rhaenyra miała wtedy siedem lat, w czasie turnieju zwrócił na nią uwagę 22-letni rycerz, nijaki ser Criston Cole, który pokonał dwa razy jej wuja, doskonałego wojownika i żołnierza Daemona Targaryena, przez co zwrócił na siebie uwagę króla i został zaprzysiężoną tarczą księżniczki Rhaenyry. W tym samym roku Rhaenyra związała się z smoczycą Syrax.
Rok później w wieku ośmiu lat (czyli w 105 o. P.), na świat przyszedł drugi brat Rhaenyry, Baelor Targaryen, jednak na wskutek komplikacji po porodzie zmarła królowa Aemma, a dzień później jej syn Baelor. W tym czasie Viserys zaczął traktować swą córkę jako jedyną dziedziczkę Żelaznego Tronu i ogłosił ją Księżniczką Smoczej Skały. Te kroki miały ją przygotować do rządów. Na Skale księżniczka zdobywała potrzebne doświadczenie. Viserys zabierał także młodą księżniczkę na spotkania Małej Rady, aby się na nich szkoliła. Już wtedy wokół księżniczki zaczęli kręcić się pochlebcy i złotnicy, chcący się z nią ożenić (jej mąż, jako król małżonek, władał by u jej boku). W tym czasie jej obrońca, ser Criston, wstąpił do Gwardii Królewskiej.
W wieku dziewięciu lat Rhaenyra wciąż pozostawał w stolicy ucząc się od ojca. W tym czasie jej ojciec ożenił się poraz drugi, z lady Alicent Hightower, córką królewskiego namiestnika, ser Ottona Hightowera. Początkowo stosunki Rhaenyry i jej macochy układały się dobrze, a obie kobiety się polubiły, jednak kiedy na świat przyszedł syn Alicent i Vierysa, zdrowy Aegon Targaryen w 107 o. P., stosunki z 10 letnią księżniczką, zaczęły się psuć, ponieważ Alicent uważała, że jako syn króla, Aegon ma pierwszeństwo przed Rhaenyrą i należy mu się tron. Tej opinii nie podzielał jednak król Viserys, który nadal uważał Rhaenyre za swoją spadkobierczynie. Stosunki popsuły się całkowicie kiedy Alicent urodziła Viserysowi: jeszcze troje dzieci, córkę Helaene (109 o. P.), i dwóch synów Aemonda (110 o. P.) i Daerona (115 o. P.). Księżniczka już wtedy zyskała sobie wrogów, gdyż było wielu zwolenników, którzy uważali, że córka nie może dziedziczyć przed synem, ani by kobieta została królem. Przede wszystkim największym orędownikiem praw Aegon był jego dziadek królewski namiestnik ser Otton Hightower.
Podobno od 113 o. P., jej obrońca i stały towarzysz ser Ciston Cole został jej kochankiem, jednak jednocześnie był Białym Mieczem i został Lordem Dowódcą Gwardii Królewskiej. W tym czasie, Criston tak bardzo zakochał się w księżniczce, że poprosił ją o jej rękę, zaproponował ucieczkę z Westeros do Wolnych Miast, jednak Rhaenyra mu odmówiła twierdząc, że ma obowiązki i musi być kimś więcej, niż żoną najemnika> Inna wersja mówi że Rhaenyra chciała uwieść Colena, jednak ten jej odmówił. Bez względu na jaka była by prawda, skończyło się na tym, że Criston z jej zwolennika i obrońcy przeistoczył się w wroga, a nowym obrońcą księżniczki został ser Harwin Strong.
Księżniczka Smoczej Skały
Księżniczka Rhaenyra Targaryen
Podobno przed 16 urodzinami Rhaenyry, jej wuj książę Daemon Targaryen, zabrał jej dziewictwo. Wściekły król Viserys wygnał Daemona z Westeros, choć Mała Rada nalegała na zabicie Daemona za zdradę, jednak Viserys nie chciał zostać zabójcą krewnych, więc skończyło się na wygnaniu.
W wieku szesnastu lat, czyli w 113 o. P., Rhaenyra opuściła stolicę i objęła w posiadanie Smoczą Skałę, poślubiła także swego kuzyna ser Laenora Velaryona, syna i dziedzica lorda Corlysa Velaryona. Małżeństwo nie było zbyt udane, ponieważ jej mąż od niej i od kobiet wolał mężczyzn. Zrobiła to tylko dla tego, że groziło jej usunięcie jej statusu dziedzica. Rok później urodził pierwsze dziecko z tego związku Jacaerysa Velaryona, jednak szeptano, że prawdziwym ojcem chłopca jest nie ser Laenor tylko ser Harwin, jako że Jace miał brązowe włosy i oczy podczas, gdy oboje ze jego rodziców mieli z włosy złoto - srebrne i fiołkowe oczy, mimo wszystko jej synowie, kiedy dorośli dosiedli smoków, a także nigdy tych plotek nie udowodniono.
W 115 o. P., Rhaenyra przybyła do stolicy na turniej na cześć piątej rocznicy ślubu króla Viserysa. W czasie turnieju królowa Alicent był ubrana w zieloną suknie, podczas gdy Rhaenyra ubrała się w tradycyjne barwy Targaryenów, czarny i czerwony, stąd nazwy zwolenników - od tej pory zwolenników księżniczki Rhaenyry nazywano Czarnymi, a ludzi królowej Alicent Zielonymi. W tym samy roku rodzi się drugi syn Rhaenyry, Lucerys Velaryon.
Około 116 o. P., Rhaenyra zaprzyjaźniła się ze swą szwagierką lady Laena Velaryon, żoną jej wuja księcia Daemona Targaryena. Bardzo często razem w trójkę podróżowali na smokach, Rhaenyra ustaliła zaręczyny również bliźniaczych córek Laeny, Rhaeny i Baely, z jej synami. W 117 o. P. urodziła swego trzeciego syna Joffreya Velaryona.
W 120 o. P. Rhaenyra owdowiała ponieważ jej maż został
Synowie Rhaenyry, z pierwszego małżeństwa, Jace, Luk i Joff
zabity przez jej kochanka, ser Qarla Correya. Zmarła również przyjaciółka i szwagierka Rhaenyry, Laena, pozostawiając Daemona owdowiałego. Kiedy Rhaenyra przybywał do Driftmark razem ze swymi trzema synami na pogrzeb lady Laeny, doszło do incydentu - jej dziesięcioletni brat Aemond próbował dosiąść smoka zmarłej, legendarnego Vhagara, jednak nakryli go na tym synowie Rhaenyry. W wyniku bójki, Aemond stracił oko, wściekła królowa Alicent zażądał, aby pozbawić za karę oka syna Rhaenyry Lucerysa, jednak król Viserys nie chciał o tym słyszeć. Zgodnie z jego rozkazem, rodzina Rhaenyry miała pozostać na Smoczej Skale. Tego samego roku zginął jej zaprzysiężony obrońca, ser Harwin Strong. Niektórzy podejrzewali, że to Rhaenyra go zabiła lub ktoś z jego rodziny.
Z nieznanych przyczyn wdowa Rhaenyra i wdowiec Daemon postanowili się ze sobą pobrać i szybko zawarto małżeństwo, po małżeństwie na skałę wprowadził się Daemon oraz jego córki, które Rhaenyra dobrze traktował, tym bardziej, że miały poślubić jej synów. Jeszcze tego samego roku urodził im się pierwszy syn, którego nazwali Aegon Młodszym, aby odróżnić go od wuja. Nadanie tego imienia zdenerwowało królową Alicent, która uważała, że Daemon i Rhaenyra nazwali tak syna tylko na złość jej. Dwa lata później Rhaenyra urodził jeszcze jednego syna, którego nazwała na cześć ojca, Viserys.
Przez następne lata Rhaenyra zajęła się wychowywaniem swych synów i doskonaleniu swych umiejętności w zarządzaniu.
Rhaenyra i Daemona
W 126 o. P. bratanek lorda Corlysa Velaryona, ser Vaemond Velaryon, chciał zostać dziedzicem i przejąć Driftmark, dlatego musiał pozbyć się największej przeszkody: zgodnie z prawem dziedzicem lorda Corlysa był jego najstarszy wnuk, książę Jacaerys Velaryon, dlatego Vaemond ogłosił go bękartem i zaznaczył, że nie jest synem Laenora, więc nie może dziedziczyć. Za to oskarżenie, maż Rahenyry i ojczym Jacaerysa, Daemon zabił ser Vaemonda. Po jego śmierci jego żona, synowie i bracia wycofali swoje oskarżenia względem dzieci Rhaenyry.
Taniec ze Smokami
Początek Konfliktu
Kiedy w stolicy zmarł jej ojciec w 129 o. P., Rhaenyra przebywała razem z rodzina na Skale. Miała wtedy 32 lata i oczekiwała przyjścia na świat swego szóstego dziecka, córki. W tym czasie w stolicy po śmierci króla Viserysa zebrała się Mała Rada. Królowa wdowa Alicent, królewski namiestnik, jej ojciec, ser Otton oraz lord dowódca, ser Crisoton Cole, sprzeciwili się woli zmarłego króla, którego życzeniem było, aby tron po jego śmierci objęła Rhaenyra i, zamiast niej, rada, złożona gównie z Zielonych, na króla wybrała syna Viserysa I i Alicen, Aegona II Targaryena, wywołując tym samy wojnę domową znaną jako Taniec ze Smokami. Postanowieniom tym sprzeciwił się jednak królewski gwardzista ser Steffon Darklyn, wierny woli zmarłego króla, dlatego, kiedy w stolicy trwały czystki i usuwanie Czarnych, gwardziści opuścili stolicę i udali się na skałę, zabierając koronę króla Viserysa.
Czarna Rada
Królowa Rhaenyra I Targaryen
Kiedy Rhaenyra dowiedziała się o tym, co się stało w stolicy wpadła w furę, w wyniku czego poraniła i urodziła dziecko miesiąc przed czasem. Dziewczynka urodziła się martwa, co jeszcze bardzie rozwścieczyło Rhaenyrę, nie zamierzała oddać tronu bez walki. Dlatego wezwał swoich zwolenników i utworzyła własną radę, tak zwaną Czarną Radę, w jej skała prócz jej, weszli jej mąż książę Daemon, jej trzech najstarszych synów Jacaerys, Lucerys i Joffrey, lord Corlys Velaryon i jego żona księżniczka Rhaenys Targaryen i czterech innych lordów. Na naradzie uznano Rhaenyre za prawowitą królową, a Aegona II i jego rodzeństwo za zdrajców, tak samo wszystkich Zielonych. Rhaenyra była jednak skłonna wybaczyć swemu rodzeństwu bunt jeśli tylko ugną kolan. Wiedziała, że wojna będzie wyrównana po mimo że miała więcej smoków, to jej brat miał potężniejsze, jednak jej największym atutem był jej maż, książę Daemon, najlepszy i najbardziej doświadczony wojownik wszech czasów. Na naradzie postanowiono, że Daemon poleci zdobyć Harrenhal, gdzie zebrałyby siły z Dorzecza, postanowiono również wysłać posłów do lordów, aby poparli Rhaenyrę. Podjęto również decyzje o utworzeniu Gwardii Królowej, czyli odpowiednika Gwardii Królewskiej, a na jej lorda dowódcę wyznaczyła ser Steffona Darklyna. Po za tym miał dwóch gwardzistów, którzy zostali wysłani na skałę z polecenia króla Viserysa, Rhaenyra nie miała uczestniczyć w żadnych walkach dopóki nie wyzdrowieje i nie odzyska sił po nieudanej ciąż.
Pierwsze Starcia i Pierwsza Strata
Po podjęciu tych strategicznych decyzji, Rhaenyre koronowana na królową, a Aegona ogłoszono zdrajcą. Rhaenyra została koronowana koroną ojca przez swego męża Daemona, który został protektorem królestwa, a najstarszy syn, Rhaenyry Jace, został księciem Smoczej Skały. Daemon wyruszył do Dorzecza, a dwaj synowie Rhaenyry, Jace i Luk, jako posłowie, aby zdobyć sojuszników dla matki. Jace wyruszył do Doliny Arrynów, na Siostry i na Północ. Do poparcia matki udało mu się przekonać wszystkich, których odwiedził. Luk został wysłany do Końca Burzy do lorda Borrosa Baratheona. Według rady była to droga znacznie bezpieczniejsza, spodziewano się, że lord Borros poprze Czarnych. Przed podróżą matka kazał przysiądz synowi, że nie weźmie udziału w walkach, jednak kiedy Luk przybył do zamku, lord Baratheon poparł Zielonych, a książę Lucerys został zabity przez przyrodniego brata Rhaenyry, Aemonda. Kiedy wieść dotarła do Rhaenyry, załamało ją to i rozpoczęło prawdziwą wojnę. Do tej pory Rhaenyra nie wykluczała porozumienia, jednak po śmierci syna, zapragnęła zemsty, a swój żal przelała w nienawiść i wyruszyła na wojnę. Na zebraniu czarnej rady do Rhaenyry dotarł list z Harrenhal od jej męża, w którym pisał:
Oko za oko, syn za syna, Lucerys zostanie pomszczony
Wkrótce w Królewskiej Przystani został zamordowany syn Aegona II, książę Jaehaerys Targaryen, przez Złote Płaszcze z polecenia Daemona, jako zemsta za Luka.
Zdobycie Stolicy
Pomimo zemsty, Rhaenyra została zraniona jeszcze bardziej - w bitwie w Przełyku zginął jej najstarszy syn Jacaerys Velaryon, który przed bitwą wysłał swych młodszych przyrodnich braci Aegona i Viserysa do Essos, jednak ich statek wpadł w ręce Trzech Sióstr. Aegonowi udało się uciec i półżywemu dotrzeć na skałę, ale Viserys dostał się do niewoli. Rhaenyra powoli jak traciła syna za synem, zaczynała odchodzić od zmysłów (była podatna na szaleństwo jak wszyscy Targaryenowie), myśli zaprzątała jej tylko zemsta za synów i odzyskanie swego dziedzictwa, popadła również w paranoje i zaczynała wszędzie widzieć wrogów. Stała się przez to okrutna i niewyrozumiała, a przede wszystkim łaknęła krwi tych, którzy ją skrzywdzili. Rhaenyra objęła wielką troską swoich ostatnich będących przy niej synów, Joffa i Aegona, który po ciężkich przeżyciach w ogóle się nie odzywał.
Rahenyra porzuciła rozsądek i ostrożność, a jej serce wypełniała gorycz i chęć zemsty za synów, dlatego zamierzała zdobyć stolicę, Królewską Przystań, w które rezydował ranny król Aegon II. Rhaenyra do tego celu zamierzała użyć smoków, Rahenyra miała połączyć swe siły z Daemonem, który wciąż przebywał w Dorzeczu i razem zdobyć stolicę. Decydującą rolę miały odegrać Złote Płaszcze, które był lojalne wobec Daemona oraz flota i odziały desantowe lorda Velaryona, teraz Królewskiego Namiestnika, którym został po śmierci swej żony Rhaenys Targaryen. Rhaenyra w obawie o stratę kolejnych synów pozostawiła Joffreya na Smoczej Skale i mianowała go jej księciem i dziedzicem.
Królowa Rhaenyra
Wróg popełnił błąd, kiedy ze stolicy wmaszerował brat Rahenyry, książę Aemond Jednooki i Królotówrca, razem z 4000 ludzi, ich celem była Harrenhal i zabić Dameona, jednak Daemon wymaszerował z twierdzy i dołączył do swej żony. Kiedy siły Zielonych dotarły do zamku, Królewska Przystań był atakowana przez Czarnych. Rahenyra i Daemon zaatakowali swymi smokami, a Velaryonwie wysiedli na plażach. Kiedy Złote Płaszcze zobaczyły swego dawnego dowódcę natychmiast zmienili strony i przyłączyli się do Czarnych. Dowódca straży, ser Luthor Largent, zrobił to osobiście i zabił swego drugiego dowódcę i brata królowej wdowy Alicent, ser Gwaynea Hightowera oraz rozkazał otworzyć bramy miejskie dla królowej. Rhaenyra zdobyłam miasto, jednak Aegon II i jego dziedzic zdołały uciec, co nie zakończyło wojny. Rhaenyra mogła wreszcie się zemścić - w jej ręce dostali się wszyscy członkowie Małej Rady oraz jej macocha. Z rozkazu królowej członków rady zabito za zdradę, w tym dziadka Aegona i ojca Alicnet, ser Ottona Hightowera, jednak Rhaenyra oszczędziła swą macochę Alicent, choć to przez nią straciła synów i tron, potem powiedziała jej, że zrobiła to tylko dla jej ojca, który kochał Alicent. W czasie koronacji septon Eustachy, wspomina, że kiedy Rahenyra zasiadła na tronie, a potem z niego wstała, z rąk i nóg skapywała krew, co oznaczało, że tron ją odrzuca jak uzurpatorkę. Jest to jednak bardzo mało prawdopodobne - jako septon, od początku był stronnikiem króla Aegona II i Zielonych.
Szalona Królowa
Rhaenyra jednak pałała rządzą zemsty tak gorącej, że była już tak okrutna, że znienawidziła wszystkich mieszkańców stolicy i prostych ludzi, który kpili z niej, mówiąc o niej, Królowa Maegor z Cyckami. Pomimo kiepskich nastrojów królowa wezwała ze Skały swych synów do stolicy.
W międzyczasie Daemon opuścił stolicę i ruszył do Dorzecza, a razem z nim wielu smoczych jeźdźców. Rhaenyra pozostała razem z kilkoma jeźdźcami, aby bronić miasta. W tym czasie Zieloni ponieśli nieco strat, siły Królotwórcy zostały rozbite przez armię z Północy, a sam Cole zginął, jednak na południu w Reach zbierały się nowe siły pod dowództwem Aemonda i Daerona, którzy otrzymali poparcie od ich krewniaka ze strony matki, lorda Starego Miasta, Ormunda Hightowera. W międzyczasie dwóch z nich Ulf Biały i Hugh Hammer zdradzili Czarnych, uciekając do Zielonych. To całkowicie zrujnowało wiarę Rhaenyry w jej jeźdźców i sojuszników i popadła w zupełną paranoję, rozkazała uwięzić Addama Velaryona i jego brata Alyna Velaryona oraz Nettles i wielu innych ludzi. W miedzyczasie odbyła się pierwsza bitwa o Tumbeleton, w której pokonano dziewięciotysięczną armię ludzi z Północy i zabito ich dowódcę lorda Rodericka Dustina, co wywołało zaniepokojenie w stolicy, jednak lord Ormund zginął i dowództwo nad tymi siłami przejął jego kuzyn ser Hobert Hightower.
Aresztowanie Velaryona doprowadziło do konfliktu z lordem Corlysem, który ostrzegł Addama, który uciekł z miasta. Wściekła Rhaenyra rozkazała uwięzić namiestnika i skazała go na śmierć (nie wiadomo czy wyrok wykonano), przez co utraciła poparcie domu Velaryonów oraz ich silną flotę. Ród Mooton zmienił lojalność na rzecz króla Aegona (który po oblężeniu zniknął bez śladu), a Dorzecza pustoszył Aemond Jednooki. To stwarzało wielkie zagrożenie dla stolicy, jednak Rhaenyra podjęła starania o zabezpieczanie miasta. Armia Zielonych jednak nie była spójna. Przede wszystkim, nowi sojusznicy byli bardzo nie wygodni, ponieważ sami marzyli o koronie, ser Addam Velaryon po mimo jak został poratowany przez królową pozostał lojalny wobec niej i jej sprawy, zebrał siły z Dorzecza i zaatakował armie Zielonych, w wyniku drugiej bitwy o Tumbeleton, armia Zielonych została rozbita a śmierć poniósł książę Daeron Dzielny i wielu lordów Zielonych, jednak Czarni również ponieśli straty, zginął ser Addam Velaryon.
Rozbicie Zielonych w Reach, usunęło zagrożenie jakie sprawiali dla stolicy, w tym czasie Aegon cichcem zaatakował Smoczą Skałę, na której teraz, pod nieobecność księcia władała jego przyrodnia siostra, Baela Targaryen, która cudem ocalała, uciekając z zamku. Aegon jednak zdobył zamek i poparcie niektórych Czarnych, w tym również ser Alfreda Broomea. Po tym zdarzeniu nad Harrenhal odbył się taniec smoków. W tej potyczce zginęli mąż Rahenyry, Daemon oraz jej przyrodni brat, książę Aemond Jednooki.
Bunt Królewskiej Przystani
Rhaenyra nie wiedziała nic o upadku skały jednak otrzymała informacje u śmierci męża, w tym czasie w stolicy atmosfera była bardzo napięta, przyrodnia siostra Rhaenyry i żona Aegona II, Helaena Targaryen, rzuciła się z wieży, to przelało szale goryczy motłochu który Helaene kochał i uważał że to Rhaenyra rozkazała zabić swą siostrę. Doszło do zamieszek w wyniku czego wszyscy mieszkańcy miasta się zbuntowali, po mimo że Złote Płaszcze próbowały interweniować to jednak nie opanowali sytuacji, rozwydrzony tłum wdarł się do Smoczej Jamy i zabił tamtejsze smoki, w tej jaskini znajdował się jej syn Joffrey Velaryon który zginą próbując uratować smoczej jaja. W stolicy wybuchł wielki chaos, znalazł się także chłopiec niejaki Trystane, który podawał się za bękarta Viserysa I i został koronowany na króla.
Śmierć
Rhaenyra straciła prawie do reszty rozum, po stracie wszystkich czterech synów i swego smoka, pozostał jej tylko Aegon, kiedy jeszcze zamieszki trwały Rhaenyra uciekła z miasta, razem z synem i swymi gwardzistami którzy byli jej lojalni do końca. Rhaenyra była całkowicie zrozpaczona i terroryzowana, jeden z jej gwardzistów zaproponował jej aby szukała schronienia i azylu u jej krewniaczki lady Jeyne Arryn, jednak królowa odmówiła, w końcu postanowiła udać się na Smoczą Skałę.
Kiedy dotarła na skałę zauważyła ciała zabitych i wiernych jej ludzi, jej syn zrozumiał co to znaczy i wykrzyknął do niej słowa.
Mamo uciekaj !
Jednak było już za późno, ludzie Rhaenyry zostali zabici o ona sam doprowadzona przed oblicze swego brata, Aegon skazał swą siostrę na śmierć i rozkazał pożreć ją swemu smokowi na oczach jej syna.
Ocena, Spuścizna i Potomkowie
Zmarła mając 33 lata, opuszczona i osamotniona, na wpół szalona po utracie wszystkich bliskich, po mimo że była prawowitym królową i zdobyła Żelazny Tron, po jej zabiciu Aegon II rozkazał usunąć jej imię z listu królów i we wszystkich dokumentach i koroniach jej nazywana księżniczką. Po mimo jej śmierci wojna domowa się nie zakończyła, trwała jeszcze pół roku aż do śmierci Aegona II, po jego śmierci tron jako jedyny spadkobierca w linii męskiej przejął syn Rhaenyry Aegon Młodszy III, co zakończyło ostatecznie wojnę domową. Jej drugi syn Viserys również przeżył wojnę i został królem jako Viserys II, linia Rhaenyr i Daemona trwała nieprzerwanie aż do Daenerys Targaryen, trzech jej wnuków została królami a dwie wnuczki zostały królowymi.
Ogółem podsumowująca Rhaenyra wychodziła dwa razy za mąż, z pierwszego małżeństwa z swym kuzynem ser Laenorem Velaryonem, miała troje dzieci:
- Jacaerysa Velaryona - (114 o. P. - 130 o. P.) Księcia Smoczej Skały/
- Lucerysa Velaryona - (115 o. P. - 129 o. P.)
- Joffrey Velaryon - (117 o. P. - 130 o. P.) Książę Smoczej Skały
Małżeństwo Laenora i Rhaenyry nie było szczęśliwe, ponieważ jej mąż nie interesował się żoną i był homoseksualistą. Podobno dzieci Rhaenyry z pierwszego małżeństwa nie były dziećmi Laemora tylko ser Harwin Strong, który był zaprzysiężoną tarczom księżniczki. Żaden z synów Rhaenyry z pierwszego małżeństwa nie przeżył tańca.
Drugi raz Rhaenyry wyszła za mąż za swego 33 letniego wuja, księcia Daemona Targaryena, o ich małżeństwie nie wiele wiadomo, choć z pewnościm było w lepszych stosunkach niż poprzednie, podobno Daemon utrzymywał stosunki płciowe z Rhaenyrą jeszcze przed ślubem (według plotek). Rhaenyra i Daemon mieli troje dzieci:
- Aegona Młodszego Targaryena - (120 o. P. - 157 o. P.) Późniejszego Króla Siedmiu Królestw, jako Aegona III.
- Viserysa Targaryena - (122 o. P. - 172 o. P.) Późniejszego Króla Siedmiu Królestw jako Viserysa II.
- Visenya Targaryen - (129 o. P. - 129 o. P.) Urodzona martwo córka.
Dzieci Daemona i Rhaenyry kontynuowały dynastie, dwa jej synowie byli królami, linia Rhaernyry panowała w Weseros do czasu Rebelii Roberta Baratheona.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 o. P. – od Podboju Aegona.