Gra o tron Wiki
Advertisement

Wieża Radości (ang. Tower of Joy) – okrągła wieża znajdująca się w północnej części Gór CzerwonychDorne, na południu Westeros.[1] Brak informacji odnośnie daty, kiedy wieża została zbudowana, przez kogo oraz w jakim celu. Nazwa Wieża Radości została nadana przez Rhaegara Targaryena.[1] Ród Targaryenów korzystał z niej podczas rządów Szalonego Króla Aerysa II. Po zakończeniu Wojny Uzurpatora, 283 o. P.[2], została zburzona przez Eddarda Starka i w jej miejscu powstał grobowiec dla poległych w starciu pod wieżą oraz Lyanny Stark.[1]

Wojna uzurpatora

Przyczyną rozpoczęcia Wojny Uzurpatora było porwanie Lyanny Stark przez księcia Rheagara Targaryena. Lyanna była zaręczona z Robertem Baratheonem. Jej starszy brat Brandon oraz ojciec Rickard wraz ze swoimi ludźmi udali się do Królewskiej Przystani i domagali się spotkania z Rhaegarem oraz uwolnienia Lyanny. Aerys w ataku swego szaleństwa rozkazał spalić ich żywcem, następnie domagał się od Jona Arryna, by wydał na śmierć Roberta Baratheona oraz Eddarda Starka, lecz ten odmówił. Westeros zostało wtedy pochłonięte rebelią której wynikiem był upadek niemal 300-letnich rządów dynastii Targaryenów.

Po zakończeniu Rebelii Roberta Baratheona, gdy król Aerys II został zabity przez Jamie Lannistera, a Żelazny Tron został zajęty przez Roberta Baratheona, lord Eddard Stark wraz z z szóstką towarzyszy wyruszył do Wieży Radości, by uratować swoją siostrę Lyannę Stark.

Starcie pod Wieżą Radości

W czasie, gdy Królewska Przystań była plądrowana przez Tywina Lannistera, Lyanna Stark przebywała w Wieży Radości chroniona przez trzech przedstawicieli Gwardii Królewskiej.

Strażnikami chroniącymi Lyannę byli:

  • lord Dowódca Gerold Hightower „Biały Byk”,
  • ser Oswell Whent,
  • ser Arthur Dayne.

Lordowi Starkowi Towarzyszyli:

  • Howland Reed (ojciec Jojena oraz Meery, który później wysłał ich, by obiecali wierność Królowi Robbowi),
  • lord William Dustin,
  • Ethan Glover (jedyny z grupy Brandona Starka, który nie był stracony przez króla Aerysa II),
  • Martyn Cassell,
  • Theo Wull,
  • Mark Ryswell.

Doszło do starcia między tymi grupami, z którego cało wyszli jedynie Ned oraz Howland Reed. Ned wszedł na wieżę, by ratować swoją siostrę, lecz zastał ją konającą. Zakrwiawiona Lyanna po urodzeniu Jona Snow, wymogła na Eddardzie obietnicę, by ten zajął się jej dzieckiem i ochronił przed zemstą Roberta Baratheona, po czym zmarła.

Po tych wydarzeniach Ned zburzył wierzę i zbudował na jej miejscu grobowiec dla ośmiu poległych (siedmiu mężczyzn poległych w starciu oraz Lyanny).

Sny Lorda Starka nawiązujące do wydarzeń na Wieży Radości

Eddard Stark podczas pobytu w lochach Czerwonej Twierdzy miał koszmary o tym, co stało się tego dnia, o walce z Ser Arthurem Dayne.

Zaczyna się - powiedział ser Arthur Dayne, Miecz Poranka. Ujął w obie dłonie swój Świt. Jego ostrze, blade jak mleczne szkło, tańczyło, odbijając światło.

Nie – odpowiedział Ned smutnym głosem.
To już koniec. – Kiedy cienie opadły na niego, usłyszał przeraźliwy krzyk Lyanny.
Eddard! – krzyczała. Po krwawym niebie przeleciał deszcz różanych płatków, błękitnych jak oczy śmierci.
Lordzie Eddard – zawołała powtórnie Lyanna.
Obiecuję – wyszeptał.
Lya, obiecuję...
Lordzie Eddard – powtórzył głos z ciemności. [1]


Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Gra o tron”, rozdział 39, Eddard X.
  2. o. P. – od Podboju Aegona.
Advertisement