Król Maegor Targaryen, zwany Maegorem Okrutnym – trzeci król z dynastii Targaryenów zasiadający na Żelaznym Tronie. Był synem króla Aegona Zdobywcy i jego starszej siostry–żony, królowej Visenyi. Miał starszego przyrodniego brata, Aenysa I.
Maegor miał sześć żon – Ceryse Hightower, Alys Harroway, Tyannę z Wieży, Elinor Costayne, Jeyne Westerling i swoją bratanicę, Rhaenę Targaryen. Ostatnie trzy z nich są znane jako Czarne Żony[4].
Wygląd i osobowość[]
Maegor był wysokim, barczystym i przerażająco potężnym mężczyzną[2], większym od swojego ojca, Aegona I. Miał byczą budowę, z wielkimi barkami, grubą szyją i potężnymi ramionami. Chociaż był ciężki, nie był gruby, ale bardziej masywny. Miał krótkie włosy oraz brodę przyciętą do linii szczęki. Jego oczy były gniewne i pełne podejrzliwości, a usta nachmurzone.
Maegor był urodzonym wojownikiem[5], którego umiejętności posługiwania się bronią były niezrównane[2]. Żył dla wojen, turniejów i bitew, wyrósł na jednego z najmłodszych i najwspanialszych rycerzy swoich czasów[2][4]. Był jednak również twardym i brutalnym człowiekiem, który pragnął przemocy, śmierci i absolutnej kontroli nad wszystkim, co uważał za swoje. Jego brutalność na polu bitwy oraz surowość wobec pokonanych wrogów były często zauważalne[2].
Maegor był kłótliwy, szybko się obrażający, powoli wybaczający i straszliwy w swoim gniewie. Był człowiekiem sztywnym, nieustępliwym i nieugiętym. Wolał ogień i stal od rozstrzygania problemów przez dyskusję, okrutne skłonności wykazywał już w młodości. Mimo że za młodu posiadał wielu towarzyszy, nie miał nigdy prawdziwych przyjaciół i nawet jako dorosły nikomu nie ufał[2].
Maegor nosił koronę swojego ojca z valyriańskiej stali i rubinów[4]. Jego zbroja była jednak bardziej wyszukana niż ta noszona przez jego ojca. Zamiast kolczugi, Maegor miał na sobie napierśnik z herbem Targaryenów – czerwonym smokiem na czarnym tle.
Biografia[]
Młodość[]
W 11 o.P. królowa Visenya Targaryen ogłosiła, że jest w ciąży i urodzi syna. Chłopiec, któremu nadano imię Maegor, narodził się w następnym roku na Smoczej Skale[2]. Jako dziecko był duży i silny; prawie dwa razy cięższy niż jego przyrodni starszy brat, Aenys. Maegor i Aenys nie byli sobie bliscy jako dzieci – Maegora wychowywała matka na Smoczej Skale, aż z czasem stał się znany jako „Książę na Smoczej Skale”. Swój pierwszy miecz otrzymał w wieku trzech lat i od razu zaczął szkolić się w szermierce. Podobno natychmiastowo zamordował nim kota, ale niektórzy powątpiewają w prawdziwość tej opowieści. Bez względu na to, ośmioletni Maegor zasztyletował rumaka, który go kopnął i odciął połowę twarzy chłopaka stajennego, który przybiegł na miejsce, słysząc zwierzęce krzyki. Księcia szkolił ser Gawen Corbray, dowódca zbrojnych Smoczej Skały. Mając osiem lat został giermkiem. W wieku dwunastu lat był w stanie zrzucić z konia chłopców starszych o cztery lub pięć lat oraz tłukł do uległości zaprawionych zbrojnych na zamkowym dziedzińcu[2], a jako trzynastolatek zwyciężał doświadczonych rycerzy w walce zbiorowej[4]. Jego matka dała mu swój miecz z valyriańskiej stali, Mroczną Siostrę, jako prezent z okazji trzynastego dnia imienia w 25 o.P.. Pomimo faktów, że na Smoczej Skale było kilka smocząt, Maegor nigdy nie zdecydował się na żadne z nich, twierdząc, że żadne z nich nie jest go godne[2].
Brat Maegora, Aenys, ożenił się z lady Alyssą Velaryon w 22 o.P.[2][5], a ich córka, Rhaena, urodziła się w kolejnym roku. Po jej narodzinach poruszono kwestię, czy Maegor znajdzie się za nią w linii sukcesji. W 24 o.P., krótko po dwunastym dniu imienia młodszego syna Aegona Zdobywcy, królowa Visenya zasugerowała zaręczyny pomiędzy Maegorem a Rhaeną, aby rozstrzygnąć kwestię dziedziczenia, ale spotkało się to z protestem zarówno jej rodziców, jak i Wielkiego Septona[5]. Zamiast tego, książę został zaręczony z bratanicą Wielkiego Septona, lady Ceryse Hightower, którą poślubił w 25 o.P. w Gwiezdnym Sepcie w Starym Mieście, na ceremonii ślubnej poprowadzonej przez samego Wielkiego Septona[2][4]. Chociaż Maegor przechwalał się dwunastokrotną konsumpcją małżeństwa podczas nocy poślubnej, nie udało mu się spłodzić dziecka[2][4].
Maegor okrył się sławą w turnieju w 28 o.P., kiedy to pokonał w szrankach trzech rycerzy z Gwardii Królewskiej, a następnie zwyciężył w walce zbiorowej. Został pasowany na rycerza przez swojego ojca, króla Aegona I, w wieku szesnastu lat, stając się najmłodszym rycerzem w królestwie tamtych czasów[4]. W 29 o.P. i 30 o.P. Maegor asystował starszemu nad statkami, lordowi Aethanowi Velaryonowi i królewskiemu namiestnikowi, ser Osmundowi Strongowi, w dwóch kampaniach przeciwko królowi piratów Sargasso Saanowi na Stopniach, a w 31 o.P. pokonał Olbrzyma z Tridentu[2].
Namiestnik i wygnanie[]
W 37 o.P. zmarł ojciec Maegora, a na tron wstąpił jego przyrodni brat, Aenys. Przyznając zgromadzonym przy stosie Aegona, że nie był porównywalnym względem niego wojownikiem, zaprezentował brata z Blackfyre’em, mieczem z valyriańskiej stali ojca, ogłaszając, iż będą rządzić razem[2].
Po śmierci Aegona I Maegor zdobył w końcu smoka, którego od zawsze pragnął – Baleriona, zwanego Czarnym Strachem. Wkrótce po wstąpieniu Aenysa na tron w królestwie doszło do wybuchu kilku buntów. W Dolinie Arrynów, Jonos Arryn wystąpił przeciwko swojemu bratu, lordowi Ronnelowi, więżąc go wraz z jego rodziną. Chociaż przybył za późno, aby uratować prawowitego lorda, Maegor osobiście zmiażdżył bunt, przylatując na Balerionie do Orlego Gniazda. Mając nadzieję, że książę okaże im litość, dotychczasowi poplecznicy wyrzucili Jonosa przez Księżycowe Drzwi. Mimo to Maegor powiesił ich wszystkich[2]. Aby zastąpić lorda Alyna Stokewortha, który zginął w walce z inną rebelią, król mianował swojego przyrodniego brata na królewskiego namiestnika, aby wynagrodzić jego zasługi. Maegor pozostawał na tym stanowisku przez dwa lata[2][5].
Mimo bycia w związku małżeńskim od 25 o.P., Maegor i Ceryse w 39 o.P. wciąż nie mieli dzieci. W tym roku książę ogłosił nagle, iż jego żona jest bezpłodna i poślubił drugą kobietę, lady Alys Harroway. Nie mogąc przekonać septona na Smoczej Skale do udzielenia im ślubu, królewski namiestnik zdecydował się na ceremonię w stylu valyriańskim, którą poprowadziła jego matka, Visenya. To małżeństwo rozgniewało wielu. Maegor pokłócił się z Aenysem, a ojciec Ceryse, lord Martyn Hightower, zażądał, aby książę zakończył związek z Alys. Wielki Septon potępił to małżeństwo jako grzech i cudzołóstwo oraz nazwał nową żonę królewskiego namiestnika „tą kurwą Harrowaya”. Wielu pobożnych lordów królestwa postąpiło podobnie, otwarcie odnosząc się do Alys jako do „Kurwy Maegora”. Książę pozostał zbuntowany, powołując się na fakt, iż jego ojciec miał dwie żony, oraz twierdząc, że zasady Wiary nie dotyczą krwi smoka[2].
Czując, że nie ma innej opcji[5], Aenys wściekle dał Maegorowi wybór – zakończyć związek z Alys lub udać się na pięcioletnie wygnanie. Książę wybrał drugą opcję i w 40 o.P. udał się wraz z Alys i Balerionem do Pentos. Zabrał też ze sobą Blackfyre’a, odmawiając prośbie brata, aby zostawił miecz. Septon Murmison zastąpił go na stanowisku królewskiego namiestnika. W 41 o.P. Aenys mianował swojego najstarszego syna, księcia Aegona, księciem Smoczej Skały[2][5].
Roszczenia do tronu[]
Król Maegor na grzbiecie Baleriona niszczy Sept Pamięci.
Wiara wywołała przeciwko Aenysowi bunt w 41 o.P.. W następnym roku król nagle zmarł, podczas gdy jego najstarsze potomstwo, Rhaena oraz Aegon, zostali oblężeni w Crakehall[5]. Zaraz po spaleniu i pogrzebaniu prochów Aenysa, Visenya poleciała na swojej smoczycy Vhagar do Pentos, aby sprowadzić Maegora z powrotem do Westeros[2][4].
Chociaż to syn Aenysa, Aegon, był prawnym dziedzicem Żelaznego Tronu, Maegor zgłosił swoje roszczenia do niego zaraz po swym powrocie. Został ukoronowany na Smoczej Skale diademem z valyriańsiej stali, który wolał od bardziej zdobnej korony brata. Wielki maester Gawen protestował przeciwko jego koronacji, twierdząc, że jest to sprzeczne z prawami dziedziczenia, a korona należy się Aegonowi. Maegor ściął Gawena Blackfyre’em[2][4], czyniąc z niego pierwszego z trzech wielkich maesterów zabitych podczas swojego panowania[6]. W ten sposób utwierdził swoje prawa do władzy[4].
Następnie nowy król udał się do Królewskiej Przystani, gdzie Wiara przejęła kontrolę nad Septem Pamięci na wzgórzu Rhaenys. Maegor przyleciał do miasta na grzbiecie Baleriona i wylądował na wzgórzu Visenyi, gdzie umieścił swój sztandar, aby zebrać pod nim wiernych sobie ludzi. Jego matka rzuciła wyzwanie tym, którzy kwestionowali jego prawa do tronu. Odpowiedział na nie ser Damon Morrigen, kapitan Synów Wojownika. Maegor zdecydował się na rozstrzygnięcie tej sprawy poprzez walkę, a Damon zażądał próby siedmiu, na co król się zgodził[2][4].
Maegor nie miał ze sobą żadnego członka Gwardii Królewskiej, ponieważ Aenys zabrał ze sobą wszystkich na Smoczą Skałę, kiedy uciekał ze stolicy. W związku z tym król zwrócił się w stronę tłumu i zapytał, kto stanie po jego stronie. Początkowo większość odwróciła się lub udawała, że nie słyszy jego słów, dopóki spośród nich nie wystąpił pospolity żołnierz zwany Dickiem Fasolą. Następnie stanięcie po stronie króla zaoferował ser Bernarr Brune. Po chwili z tłumu wystąpiło wielu rycerzy zawstydzonych przez pokaz odwagi Beana oraz słowa Brune’a, spośród których Maegor wybrał czterech pozostałych czempionów – ser Bramma z Blackhull, ser Rayforda Rosby’ego, ser Guya Lothstona oraz lorda Lucifera Masseya. Razem stanęli przeciwko siedmiu Synom Wojownika z ich dowódcą, ser Damonem Pobożnym, na czele. Maegor był jedynym, który przeżył to starcie, aczkolwiek oberwał potężnym ciosem w głowę chwilę po śmierci ostatniego przeciwnika, który spowodował bardzo długą śpiączkę monarchy. Dwudziestego ósmego dnia jego śpiączki z Pentos do stolicy powróciła królowa Alys Harroway w towarzystwie Tyanny z Wieży, nowej kochanki jej męża. Tyanna opiekowała się królem. Trzydzieści dni po starciu Maegor się przebudził[2][4].
Tyrania[]
Trzy pierwsze żony Maegora (od góry): Ceryse Hightower, Tyanna z Wieży, Alys Harroway.
Po przebudzeniu ze śpiączki, Maegor dosiadł Baleriona i poleciał w kierunku Septu Pamięci, paląc świątynię smoczym ogniem, podczas gdy jego łucznicy zabijali wszystkich próbujących uciec[2]. W tym samym roku siły króla pokonały Wiarę Wojującą w bitwie na Kamiennym Moście, a następnie przy Wielkich Widłach Czarnego Nurtu[2]. Maegor osobiście walczył w tej drugiej bitwie, dosiadając Baleriona i paląc żywcem wielu ludzi przy pomocy jego ognia. Po tych dwóch zwycięskich starciach król zadeklarował chęć ponownego ożenku, biorąc ślub z Tyanną z Wieży. Wielki maester Myres sprzeciwił się, twierdząc, iż jego „jedyna prawdziwa żona” czeka na niego w Wysokiej Wieży w Starym Mieście. Maegor ściął go przy pomocy Blackfyre’a. Król poślubił Tyannę na wzgórzu Rhaenys, pośród pozostałości Synów Wojownika, którzy tu zginęli. Mówiło się, ze Maegor musiał uśmiercić tuzin septonów, nim znalazł jednego chętnego do odprawienia ceremonii. W Starym Mieście Wielki Septon głośno potępiał „plugastwo i jego kurwy”, podczas gdy Ceryse wciąż domagała się bycia jedyną prawowitą królową[2].
Budowa Czerwonej Twierdzy, która rozpoczęła się w 35 o.P., była kontynuowana za rządów Maegora. Na początku 43 o.P. mianował lorda Lucasa Harrowaya, ojca swojej żony Alys, nowym królewskim namiestnikiem i powierzył mu wszelkie sprawy administracyjne, podczas gdy król osobiście nadzorował prace nad budową fortecy. Skupił się na budowie tajemnych przejść i tuneli drążonych w głębi wielkiego wzgórza Aegona, a także nakazał zbudowanie wewnętrznego zamku, nazywanego później Warownią Maegora[2][4]. Rozkazał także budowę czterech poziomów lochów, z których najniższy miał zostać przeznaczony specjalnie do tortur[7].
Kiedy Wiara nadal opierała się jego rządom[2], Maegor ustanowił zbiór praw, który zakazał jej członkom noszenie broni[8][9] i karał lordów, którzy sprzeciwiali się jej tłumieniu[10]. W odpowiedzi Wielki Septon nakazał mu stawić się w Starym Mieście i błagać bogów o przebaczenie za swoje grzechy i okrucieństwa. Wciąż skupiając się na budowie Czerwonej Twierdzy, król kontynuował ten stan rzeczy przez pół roku, dopóki jego matka na Vhagar nie spaliła siedzib kilku rodów z Reach w ciągu jednej nocy. Maegor poleciał po tym z Balerionem do krain zachodu, niszcząc siedziby rodów, które mu się sprzeciwiły[2].
Następnie Maegor i Visenya zwrócili się w kierunku Starego Miasta, grożąc spaleniem Gwiezdnego Septu w odpowiedzi na publiczne potępienia poligamii króla przez Wielkiego Septona. Kiedy Wielki Septon nagle zmarł, lord Martyn Hightower otworzył bramy miasta, ratując je tym samym przed ogniem[11]. Nowy Wielki Septon był człowiekiem bardziej pasywnym, który namaścił Maegora po jego przybyciu do Gwiezdnego Septu i nie podniósł nawet palca, kiedy Synowie Wojownika zostali przez niego wysłani na Mur lub zabici. Władca pozostał w Starym Mieście przez pół roku, osobiście prowadząc procesy[2]. Do swoich praw dodał także nagrody za pozostałych sprzeciwiających mu się wiernych – złotego smoka za skalp Syna Wojownika oraz srebrnego jelenia za skalp członka Braci Ubogich[2][12].
W Starym Mieście Maegor pogodził się ze swoją pierwszą żoną, królową Ceryse Hightower. Swoją zgodę świętowali wielką ucztą oraz drugą konsumpcją małżeństwa. Następnie Ceryse powróciła do Królewskiej Przystani[2].
Maegor na Balerionie zabija Aegona i Żywe Srebro w bitwie nad Okiem Boga.
Pod koniec tego samego roku książę Aegon, syn Aenysa I i książę Smoczej Skały, ogłosił swoje roszczenia do Żelaznego Tronu. Wspierany przez wielu lordów z krain zachodu i dorzecza, pretendent zebrał armię liczącą 15 000 ludzi. W Starym Mieście Maegor został ostrzeżony przez Tyanną, będącą jego starszą nad szeptaczami, iż rody Baratheon, Arryn, Stark oraz Lannister rozważają przyłączenie się do jego sprawy, jeśli udowodni, że jest w stanie zwyciężyć. Król wyruszył ze Starego Miasta, rozkazując lojalnym mu lordom, aby otoczyli wojska Aegona ze wszystkich stron. W bitwie nad Okiem Boga ich siły starły się, a bunt dobiega końca, kiedy Maegor na Balerionie zabił Aegona wraz z jego smokiem, Żywym Srebrem. Po tych wydarzeniach król stał się znany w całym państwie jako „Maegor Okrutny” i zabójca krewnych[2][4].
W 44 o.P. Maegor uczynił z wdowy po Aenysie, Alyssy Velaryon i jej najmłodszych dzieci – Jaehaerysa i Alysanne – opiekunów swojej matki na Smoczej Skale, a starszego Viserysa uczynił swoim osobistym giermkiem. Nadal nie mając potomka mogącego zostać jego dziedzicem, co noc odwiedzał jedną ze swoich trzech sióstr. Kiedy królowa Alys oświadczyła, iż jest w ciąży, musiała pozostać przez cały czas w łóżku. Jednak trzy miesiące później zaczęła już rodzić, przynosząc na świat potwora – pozbawionego oczu i zniekształconego. Wierząc, że dziecko mogło nie być jego, Maegor rozkazał zabić wszystkich pomagających przy porodzie, oszczędzając jedynie dwie siostry Alys, Jeyne i Hannę. Mówiło się, iż Maegor zasiadał na Żelaznym Tronie z głową wielkiego maestera Desmonda w swoich dłoniach, kiedy odwiedziła go królowa Tyanna, twierdząc, że ojcem dziecka był sekretny partner Alys, która rozpaczliwie chciała dać królowi potomka, w związku z czym spała z mężczyznami o potwierdzonej płodności. Jako dowód, starsza nad szeptaczami dała mu listę nazwisk. Pod wpływem tortur osiemnastu z dwudziestu mężczyzn przyznało się do popełnienia zbrodni. Wszyscy Harrowayowie w Królewskiej Przystani, w tym namiestnik Lucas Harroway, zostali zabici, a śmierć Alys była najgorsza z nich wszystkich[2][4]. Maegor następnie opuścił stolicę i pomaszerował na Harrenhal, zabijając cały garnizon zamku, wraz z każdą osobą, w której płynęła chociażby jedna kropla krwi Harrowayów. Po tym udał się do Miasteczka Lorda Harrowaya nad Tridentem, gdzie zrobił dokładnie to samo[2]. Wraz z wygaśnięciem rodu Harroway Maegor zorganizował w Miasteczku Lorda Harrowaya walkę zbiorową z władzą nad Harrenhal jako nagrodą. Choć ciężko raniony, zwycięzcą został lord Walton Towers, a zrujnowany zamek trafił w ręce rodu Towers[13].
Po powrocie do Królewskiej Przystani Maegor dowiedział się, że jego matka, Visenya, zmarła. Ta wiadomość zdruzgotała króla, dla któego matka była największym wsparciem. Wdowa po Aenysie, Alyssa Velaryon, uciekła ze Smoczej Skały ze swoimi najmłodszymi dziećmi i Mroczną Siostrą. W odpowiedzi monarcha nakazał aresztować i torturować jej najstarszego żywego syna, Viserysa. Zmarł po dziewięciu dniach przesłuchiwania przez królową Tyannę. Jego zmasakrowane ciało przez dwa tygodnie znajdowało się na dziedzińcu, aby spróbować zmusić Alyssę do powrotu[2][4].
W 45 o.P. ukończono budowę Czerwonej Twierdzy[4]. Maegor zorganizował dla budowniczych wystawną ucztę. Po trzech dniach król rozkazał jednak wymordować ich wszystkich, aby tajemnice zamku znał jedynie on sam. Ich kości został zakopane pod zamkiem, który sami zbudowali[2][4][14][15][16]. Maegor następnie rozkazał budowę Smoczej Jamy w miejscu ruin Septu Pamięci na wzgórzu Rhaenys. Jednak po potraktowaniu przez niego w okrutny sposób budowniczych Czerwonej Twierdzy, wszyscy robotnicy opuścili miasto, co zmusiło go do wykorzystania więźniów do niewolniczej pracy[4].
Pierwsza żona Maegora, królowa Ceryse Hightower, nagle zachorowała i zmarła na krótko po ukończeniu budowy Czerwonej Twierdzy. Rozeszła się plotka, że powiedziała ona złośliwą uwagę, która uraziła króla, który nakazał ser Owenowi Bushowi uciąć jej język. Ludzie twierdzili, że Ceryse broniła się tak gwałtownie, iż nóż rycerza poślizgnął się, podrzynając gardło królowej. Chociaż historia nie została potwierdzona, a wielu historyków twierdzi, iż została zmyślona przez wrogów Maegora, powszechnie wierzono w nią wtedy[2][4].
Pod koniec 45 o.P. Maegor ponownie wyruszył na pole bitwy. Król polował na ukrywających się w wielkim lesie na południe od Czarnego Nurtu Braci Ubogich, każąc spalić żywcem Jeyne Poore. Chociaż Bracia Ubodzy próbowali powstrzymać egzekucję, król kazał zabić ich wszystkich[2]. W następnym roku powrócił do Królewskiej Przystani z dwoma tysiącami czaszek. Powszechnie wierzono, że wielu z nich było niewinnymi prostaczkami, którzy znaleźli się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie. Z dnia na dzień Siedem Królestw zaczęło odwracać się od swojego władcy, gdyż zarówno prostaczkowie, jak i lordowie mieli dość jego okrucieństw[2][4].
Czarne Żony[]
Czarne Żony (od góry): Elinor Costayne, Jeyne Westerling, Rhaena Targaryen.
Na początku 47 o.P. Maegor wciąż nie miał potomstwa i przestał spać z królową Tyanną. Doradcy króla zgodzili się, że powinien ponownie się ożenić. Wielki maester Benifer zasugerował Clarisse Dayne, lady Starfall. Starszy nad monetą, Alton Butterwell, zaproponował swoją owdowiałą siostrę, kobietę o sprawdzonej płodności. Królewski namiestnik, lord Edwell Celtigar, zasugerował swoje dwie córki. Lord Velaryon z Driftmarku zaproponował natomiast bratanicę króla, księżniczkę Rhaenę, aby wzmocnić królewską krew. Maegor ostatecznie zdecydował się na wybranie kobiety o sprawdzonej płodności, a także na poślubienie trzech kolejnych kobiet, aby zwiększyć swoje szanse na dziedzica potrójnie. Zgodził się, aby jedną z nich była jego bratanica. Maegor poślubił w tym samym roku trzy kobiety podczas jednej ceremonii – były to lady Elinor Costayne, lady Jeyne Westerling i księżniczka Rhaena Targaryen. Wszystkie trzy zostały wdowami w wyniku działań Maegora bądź wojen i stały się znane jako Czarne Żony. Mianował Aereę, starszą z córek Rhaeny, swoją dziedziczką, wydziedziczając Jaehaerysa. Pół roku po ślubie lady Jeyne ogłosiła swoją ciążę. Niedługo potem lady Elinor także okazała się ciężarna. Jednak królowa Jeyne urodziła trzy miesiące za wcześnie, przynosząc na świat martwe dziecko bez kończyn z genitaliami obydwu płci. Wkrótce zmarła. Ludzie zaczęli plotkować, iż bogowie przeklęli Maegora, nie chcąc dać mu żywego syna. Król zabrał jednak do lochów Tyannę, która przed torturami wyznała mu, że truła dzieci zarówno Alys, jak i Jeyne. Obiecała, że Elinor urodzi podobnego martwego potwora. Po tym wyznaniu Maegor osobiście ją zabił, ale jej obietnica spełniła się dwa miesiące później, kiedy Elinor na początku 48 o.P. urodziła bezokie dziecko z małymi skrzydłami[2][4].
Upadek[]
Do 48 o.P. tyrania Maegora stała się nie do wytrzymania dla całego królestwa. W Końcu Burzy ostatni pozostały przy życiu syn Aenysa, Jaehaerys, zgłosił swoje roszczenia do tronu, popierany przez lorda Robara Baratheona, mianowanego przez księcia protektorem królestwa i królewskim namiestnikiem. Jaehaerys miał po swojej stronie dwa smoki – swojego Vermithora i Srebrnoskrzydłą należącą do jego siostry, przeciwko Balerionowi Maegora[2][4][17]. Dowiadując się o roszczeniach brata, królowa Rhaena uciekła nocą z Czerwonej Twierdzy na grzbiecie swojego smoka, Dreamfyre’a, zabierając ze sobą Blackfyre’a. Po odkryciu ucieczki Rhaeny, król wysłał do Starego Miasta jeźdźca z rozkazem zabicia księżniczki Rhaelli jako karę za zdradę jej matki. Lord Hightower odmówił i uwięził posłańca. Lord Edwell Celtigar zrezygnował ze stanowiska królewskiego namiestnika i powrócił na Szczypcową Wyspę, a wielki maester Benifer uciekł statkiem do Pentos. Maegora porzucili także dwaj rycerze Gwardii Królewskiej. Lord Daemon Velaryon odwrócił się od monarchy, zabierając ze sobą królewską flotę, wielu lordów podążyło za jego przykładem. Wielkie rody Lannister, Tyrell i Arryn wystąpiły przeciwko władcy, a w dorzeczu ród Tully udzielił wsparcia septonowi Moonowi i ser Joffreyowi Doggettowi, przywódcom Braci Ubogich[2][4].
Martwy Maegor na Żelaznym Tronie.
Maegor w odpowiedzi wezwał swoich stronników, ale niewielu odpowiedziało, zbierając armię liczącą zaledwie 4 000 żołnierzy. Mimo to król odmówił poddania się. Kiedy lord Hayford zasugerował mu poddanie się i włożenie czerni, monarcha nakazał ściąć go i kontynuował naradę wojenną z jego głową wbitą na włócznię za Żelaznym Tronem[2][4]. Na koniec narady władca pozostał sam w sali tronowej. Następnego ranka znaleziono go martwego przez królową Elinor, siedzącego na Żelaznym Tronie w zakrwawionych szatach i z przeciętymi żyłami rąk. Ostrze jednego z mieczy tronu przebijało jego szyję. Nigdy nie odkryto, jak naprawdę zginął Maegor. Niektórzy twierdzą, iż zabiła go królowa Elinor, inni, że rycerz Gwardii Królewskiej. Jeszcze inni mówią, iż to jeden z budowniczych Czerwonej Twierdzy, pragnący zemsty, który przeżył mającą miejsce trzy lata wcześniej rzeź. Wielu uważa także, że to sam Żelazny Tron uśmiercił okrutnego monarchę. Według ostatnich zrozpaczony władca sam odebrał sobie życie, przebijając żyły swoich nadgarstków ostrzami tronu[2][4][18].
Dziedzictwo[]
Maegor rządził przez 6 lat i 66 dni i zmarł bezpotomnie. Jego następcą został jego bratanek, Jaehaerys I, najmłodszy syn Aenysa I. Powstanie Wiary Wojującej zakończyło się dopiero podczas panowania Jaehaerysa[9][12]. Zgodził się na ułaskawienie wszystkich przedstawicieli Wiary, którzy odłożą broń[12], ale odebrał im prawo organizowania procesów[8]. Dekady później Srebrny Denys twierdził, iż jest bękarcim synem Maegora, ale został okaleczony przez Owcokrada i zabity wraz z synami przez Kanibala, kiedy próbował posiąść smoka[19]. Ser Otto Hightower wierzył, iż książę Daemon Targaryen będzie drugim Maegorem Okrutnym, jeśli kiedykolwiek zasiądzie na tronie[20], a na początku wojny domowej jego córka Alicent stwierdziła, że Daemon jako królewski małżonek będzie „tak samo okrutny i bezlitosny jak Maegor”[19]. Żona Daemona, królowa Rhaenyra Targaryen, była uważana za lgnącą, okrutną i mściwą kobietę, którą nazywano „królem Maegorem z cyckami”[19].
Drzewo genealogiczne[]
 Valaena | Aerion | ? | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Visenya | Aegon I | Rhaenys |  Orys | Argella | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Ceryse | Aenys I | Alyssa |  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Elinor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Alys | Maegor I | Rhaena | Aegon | Viserys | Jaehaerys I | Alysanne | Vaella | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Jeyne | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Tyanna z Wieży | Rhaella | Aerea |  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Mała Rada Maegora I[]
| Urząd | Lata urzędowania | Osoba |
|---|---|---|
| Królewski namiestnik | 43-44 o.P. | Lord Lucas Harroway |
| 44-48 o.P. | Lord Edwell Celtigar | |
| Wielki Maester | 42 o.P. | Gawen |
| 42 o.P. | Myres | |
| 42-44 o.P. | Desmond | |
| 44-48 o.P. | Benifer | |
| Starszy nad monetą | ?-48 o.P. | Lord Alton Butterwell |
| Starsza nad szeptaczami | 42-48 o.P. | Królowa Tyanna z Wieży |
| Starszy nad statkami | ?-48 o.P. | Lord Daemon Velaryon |
Przypisy
- ↑ o.P. – od Podboju Aegona.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 2,24 2,25 2,26 2,27 2,28 2,29 2,30 2,31 2,32 2,33 2,34 2,35 2,36 2,37 2,38 2,39 2,40 2,41 2,42 2,43 „Synowie smoka”.
- ↑ „Gra o tron”, Dodatek.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 4,19 4,20 4,21 4,22 4,23 4,24 4,25 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Maegor I.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Aenys I.
- ↑ „Nawałnica mieczy”, rozdział 12, Tyrion II.
- ↑ „Nawałnica mieczy”, rozdział 77, Tyrion XI (VI).
- ↑ 8,0 8,1 „Uczta dla wron”, rozdział 43, Cersei X.
- ↑ 9,0 9,1 „Świat lodu i ognia”, Królowie z dynastii Targaryenów: Jaehaerys I.
- ↑ „Rycerz Siedmiu Królestw”, „Wierny miecz”.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Reach: Stare Miasto.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 „Uczta dla wron”, rozdział 33, Jaime V (III).
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Dorzecze: Ród Tully.
- ↑ „Gra o tron”, rozdział 58, Eddard XV.
- ↑ „Starcie królów”, rozdział 44, Tyrion X.
- ↑ „Uczta dla wron”, rozdział 3, Cersei I.
- ↑ „Świat lodu i ognia”, Krainy Burzy: Ród Baratheon.
- ↑ „Nawałnica mieczy”, rozdział 36, Davos IV.
- ↑ 19,0 19,1 19,2 „Księżniczka i królowa”.
- ↑ „Książę łotrzyk”.